කෝවිඞ් 19 වසංගත තත්වය තුළ 2020 මාර්තු මස ලංකාවේ පාසල් පද්ධතිය වසා දමා මේ වන විට වසරකට වැඩි කාලයක් ගත වී ඇත. වසංගත ව්‍යාප්තිය පාලනය වූ අවස්ථාවන් වලදී වරින් වර පාසල් විවෘත වූවද එම විවෘත කිරීම් සති කිහිපයක සීමා වූ අතර දරුවන් කොටස් වශයෙන් පාසල්වලට කැඳවීම තුළ එම කාලයේ ද පාසල් අධ්‍යාපනය මුළුමනින් ම විධිමත් නොවීය. වසංගතය තුළ පාසල් විවෘත කිරීම කළ නොහැකි වුවද කනගාටුදායක තත්වය වන්නේ වසරකට වැඩි කාලයක් බිඳවැටී ඇති පාසල් අධ්‍යාපනය විධිමත්ව පවත්වාගෙන යාමට අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කටයුතු නොකිරීමයි. වසංගතය ආරම්භ වූ මුල් මාස තුන ඇතුළත පාසල් අධ්‍යාපනය පවත්වාගෙන යාම සම්බන්ධයෙන් විකල්ප විධිමත් වැඩපිළිවෙලක් සකස් කළ යුතුව තිබුණ ද, ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිවක් නොකළ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ එකම විකල්පය වී ඇත්තේ මාර්ගගත (online) ක‍්‍රමයට අධ්‍යාපනය ලබා දීමයි. වසරකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ මාර්ගගත අධ්‍යාපනයට ද අවශ්‍ය උපාංග, අන්තර්ජාල පහසුකම් හා අවශ්‍ය පුහුණුව ලබාදීමට අදාළ කිසිදු ක‍්‍රමවේදයක් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය විසින් කි‍්‍රයාත්මක නොකර ඇති අතර, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ වෙබ් අඩවියේ සඳහන් වන්නේ ‘‘මේ වන විට දරුවන් සඳහා කි‍්‍රයාත්මක කෙරෙන මාර්ගගත අධ්‍යාපනය පන්තිකාමර අධ්‍යාපනයට විකල්පයක් නොවන බවත්, සමස්ත ලෝකයම මුහුණ දී ඇති කෝවිඞ් 19 අර්බුදය හමුවේ මෙය ඉතා ප‍්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙක් ය.’’ යනුවෙන් 2021 මැයි 10 සදුදා දින පැවති මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී අධ්‍යාපන අමාත්‍ය මහාචාර්ය ජී.එල්. පීරිස් මහතා ප‍්‍රකාශ කළ බවයි. අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාගේ මෙම හාස්‍ය ජනක ප‍්‍රකාශයෙන් ම බිඳවැටී ඇති අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ ස්ථාවරය පැහැදිලි වේ.
කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යාවරයෙකු වූ ආචාර්ය ප‍්‍රදීප් එන්. වීරසිංහ මහතා විසින් රචිත ලිපියකින් පෙන්වා දී තිබුණේ මේ වන විට මෙරට සිසුන්ගෙන් 60% ක් අධ්‍යාපනයෙන් බැහැර කර ඇති බවයි. මෙම අභාග්‍ය සම්පන්න තත්වය උදා වී ඇත්තේ කෝවිඞ් 19 තත්වය තුළ බිඳ වැටුණු පාසල් අධ්‍යාපනය පවත්වාගෙන යාම වෙනුවෙන් වූ අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා සඳහන් කළ ඉතා ප‍්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙලේ මහිමයෙනි.
ලංකාවේ අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් වගකීම දරණ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය යටතේ පවතින ආයතනයක් වූ ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය ද ඉහත තත්වයට ඍජුවම වගකිය යුතුය. විශේෂයෙන් ම විෂය මලා සකස් කිරීම හා සංවර්ධනය කිරීමේ කටයුත්ත සිදු කරන ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය මෙම වසංගත තත්වය හමුවේ අධ්‍යාපනය පවත්වාගෙන යාමට සුදුසු ආකාරයෙන් විෂය මාලා සංශෝධනයක් කළ යුතුව තිබුණි. එමෙන්ම රූපවාහිනිය වැනි ප‍්‍රාසාංගික මාධ්‍ය භාවිතයෙන් නිවෙස්වලට කොටු වී සිටින සිසුන් ආකර්ශනය වන ආකාරයෙන් අධ්‍යාපනය ලබාදීමේ වැඩපිළිවෙලක් සකස් කළ යුතුව තිබුණි. ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය එවැන්නක් වසරකට වැඩි කාලයක් ගතව ගොස් තිබියදීත් මේ වන තෙක් සිදු නොකිරීම තුළ පැහැදිලි වන්නේ අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් වූ තම වගකීම එම ආයතනය එමුළුමනින් ම පැහැර හැර ඇති බවයි.
කෝවිඞ් 19 වසංගත තත්වය තුළ අඩපණ වන පාසල් අධ්‍යාපනය නඟා සිටුවීමේ වැඩපිළිවෙලක් සකස් කිරීම ප‍්‍රමුඛ කාර්යයක් කරමින් ජනාධිපතිවරයා විසින් 2020 මාර්තු 31 දින 2169/2 අංකයෙන් යුතු අතිවිශේෂ ගැසට් පත‍්‍රයකින් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ කාර්ය සාධක බලකායක් පත් කරන ලදී. එහෙත් මෙම කාර්ය සාධක බලකායෙන් ද අඩපණ වූ පාසල් අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් කිසිදු වැඩපිළිවෙක් සකස් කර කි‍්‍රයාත්මක නොවීය.
සෑම දරුවෙකුටම සම අධ්‍යාපන අවස්ථා හිමිවිය යුතුය යන මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම ලක්ෂ 43 ක් පමණ වන පාසල් දරුවන්ගෙන් 60% ක් හෝ ඊටත් වැඩි අති බහුතරයකට අහිමිවීම සම්බන්ධයෙන් වගවීමකින් තොරව සිටින ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය හා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ඔවුන්ගේ අනාගතය අවිනිශ්චිත තත්වයකට ඇද දමා ඇත. අධ්‍යාපනයෙන් පිටමං වන මෙම දරුවන් ළමා ශ‍්‍රමිකයන් මෙන්ම ලාභ ශ‍්‍රමිකයන් බවට පත්වීම මෙන්ම සමාජ අපචාරයන්ගේ ගොදුරු බවට පත්වීමේ ඛේදනීය තත්වය වැලැක්විය නොහැකි වනු ඇත.
මාර්ගගත ක‍්‍රමයට අධ්‍යාපනය ලැබීමේ අවම පහසුකම් හිමි දරුවන්ට ද මේ වන විට අධ්‍යාපනය එපා වී තිබීම දැඩි අවධානය යොමු කළ යුතු තත්වයකි. මාර්ගගත අධ්‍යාපනය ලැබීමට අවශ්‍ය වන පරිගණකයක් හා වේගවත් අඛණ්ඩ අන්තර්ජාල සබඳතාවයකින් තොරව කුඩා ස්මාට් දුරකතන තිරයකින්, බාධා සහිත අන්තර්ජාල සම්බන්ධතා මගින් පන්ති කාමර අධ්‍යාපනයට සකස් කරන ලද විෂය මාලාවක් ඔස්සේ අධ්‍යාපනය ලැබීම දරුවන්ට කරුමයක් වී ඇත. පැය ගණනාවක් කුඩා ස්මාට් දුරකතන තිරයක් දෙස බලා සිටීම දැඩි වෙහසකාරී මෙන්ම අනතුරුදායී තත්වයකි. මේ තුළ වඩාම ඛේදනීය තත්වයකට ගොදුරුව ඇත්තේ 1 ශ්‍රේණියේ සිට 5 ශ්‍රේණිය දක්වා වූ ප‍්‍රාථමික ශ්‍රේණිවල දරුවන්ය.
මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ අනතුරුදායක තත්වය සම්බන්ධයෙන් පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය වෛද්‍ය පබාසරී ගිනිගේ මහත්මිය තම ෆේස්බුක් ගිණුමේ සටහනක් තබමින් ‘‘වසංගතය තුළ චර්යාත්මක හා චිත්තවේගීය ගැටළු සහිත දරුවන් වැඩි වැඩියෙන් උදව් සඳහා රැුගෙන එමින් පවතී. ඔන්ලයින් ඉගැන්වීම් සහ අධ්‍යාපනයේ පීඩනය ඔවුන්ට දරාගත නොහැකි බරකි. දෙමාපියන්ගෙන් සහ ගුරුවරුන්ගෙන් වගකීමෙන් ඉල්ලා සිටිනුයේ මේ පිළිබඳව දැඩි අවධානය යොමු කරන ලෙසයි. සමහර කුඩාවුන් මත පටවන බර අපගේ වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයන්ටවත් අප දෙන්නේ නැත.’’ යනුවෙන් ඇය ප‍්‍රකාශ කර තිබූ අතර, මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ නොපෙනෙන බියජනක තත්වය එයින් පිළිබිඹුව තිබුණි. එසේම මානසික රෝග පිළිබඳ විශේෂඥ වෛiවරයෙකු වූ රූමි රූබන් මහතා, අක්ෂි වෛiවරු ඇතුළු වෛiවරු ගණනාවක් විසින් විවිධ අවස්ථාවලදී මෙම අනතුරුදායක තත්වයන් පිළිබඳව පෙන්වා දී තිබුණ ද අධ්‍යාපන බලධාරීන් ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිදු තැකීමක් නොකර මාර්ගගත අධ්‍යාපන පවත්වාගෙන යාමට ගුරුවරුන්ට දැඩි බලපෑම් එල්ල කරමින් සිටී.
මෙම තත්වය මාර්ගගත ක‍්‍රමයට අධ්‍යාපනය ලබාදෙන ගුරුවරුන්ට ද දැඩි ලෙස පීඩාකාරී වන අතර, ඔවුන් තම සොච්චම් වැටුපෙන් තමන් විසින් ම සපයා ගන්නා ලද පෞද්ගලික උපාංග භාවිත කරමින් තම වියදමින් අන්තර්ජාල සම්බන්ධතා සපයා ගනිමින් දරුවන්ට ඉගැන්වීම සිදු කරයි. එසේ ගුරුවරු ස්වේච්ඡුාවෙන් සිදු කරන කාර්ය අධීක්ෂණය කිරීමට මේ වන විට අධ්‍යාපන බලධාරීන් සහ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කටයුතු කිරීම ගුරුවරුන්ට කරන අනිසි මෙන්ම අනීතික බලපෑමකි. එම බලපෑම් පළාත් අධ්‍යාපන බලධාරීන්, කලාප අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂවරු හා විදුහල්පතිවරුන් වෙතින් ලිඛිතවම ගුරුවන් වෙත යොමු කෙරන අතර, සමහර අධ්‍යාපන බලධාරීන් සඳහන් කර ඇත්තේ ගුරුවරුන්ගේ කාර්ය සාධනය හා වැටුප් වර්ධක නිර්දේශ කිරීම සම්බන්ධයෙන් ද මෙම මාර්ගගත අධ්‍යාපන කටයුතු ඉවහල් කර ගන්නා බවයි. එසේම මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ යෙදෙන ගුරුවරියන්ට සමහර පාසල්වල සාරි ඇදීමට බල කිරීම, ගුරුවරුන්ට ටයිපටි පැළදීමට බලකිරීම, දරුවන්ට නිවසේදීත් නිළඇඳුම් ඇදීමට බල කිරීම, ගුරුවරු අනිවාර්යයෙන් ම පරිගණකයක් භාවිත කළ යුතුය වැනි බලපෑම් ද සිදුවෙමින් තිබේ. මෙම අනීතික හා අනිසි බලපෑම් සම්බන්ධයෙන් ගුරුවරු දැඩි විරෝධය දැක්විය යුතුව ඇත.
මේ ආකාරයෙන් මාර්ගගත අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් බලපෑම් එල්ල කරන අධ්‍යාපන බලධාරීන් ගුරුවරු බහුතරයකට පරිගණක සාක්ෂරතාවය ලබාදී නොමැති බව, මාර්ගගත ඉගැන්වීම් සඳහා ගුරුවරු පුහුණු කර නොමැති බව හා පන්තිකාමර අධ්‍යාපනයට අදාළ විෂය මාලාවක් මාර්ගගත අධ්‍යාපනයට නොගැළපෙන බව නොසලකා හැර ඇත. පවතින තත්වය තුළ දරුවන්ට පීඩාකාරී නොවන ලෙස විධිමත්ව අධ්‍යාපනය ලබාදීම පිළිබඳව නොසලකා හැර ඇති මෙම අධ්‍යාපන බලධාරීන්ගේ අවධානය යොමුව ඇත්තේ ගුරුවරු තමන් සතු ස්මාට් දුරකතන භාවිතයෙන් online විජ්ජාවන් පෙන්වීම පිළිබඳව පමණක් වීම බරපතල ඛේදනීය තත්වයකි.
අධ්‍යාපනයේ සැබෑ අරමුණු පසෙක දමා විභාග ප‍්‍රතිඵල ඉහළ නැංවීමේ තරගයක නිරත වීම වසර ගණනාවක සිට ලංකාවේ අධ්‍යාපන පද්ධතියේ දිශානතිය වී තිබුණි. ඒ නිසාම වර්තමාන තත්වය තුළ විභාග සමත්වීම කේන්ද්‍ර කරගනිමින් ඉහත ආකාරයේ බලපෑම් සිදුවීම බරපතල කනගාටුදායක තත්වයකි. තවදුරටත් ආණ්ඩුවේ පිළිවෙත වී ඇත්තේ ද කෝවිඞ් 19 වසංගත තත්වය තුළ කඩා වැටුණු අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් පියවර ගැනීම පසෙක තබා අපොස සාමාන්‍ය පෙළ හා උසස් පෙළ විභාග පැවැත්වීමට දින නියම කිරීමයි. එහි ව්‍යංගාර්ථ අදහස වන්නේ ‘පුළුවන් එවුන් පුළුවන් විදියකට ඉගෙන ගෙන විභාග සමත් වෙයල්ලා’ යන්න මිස අන් යමක් නොවන බව ඉහත තත්වයන් විසින් මනාව පෙන්නුම් කර ඇත.
සම අධ්‍යාපන අවස්ථා අහිමි කරන, අසාර්ථක මාර්ගගත අධ්‍යාපනය වෙනුවට කෝවිඞ් 19 වසංගත තත්වය තුළ කඩාවැටුණු පාසල් අධ්‍යාපනය පවත්වාගෙන යාමට විධිමත් වැඩපිළිවෙලක් කි‍්‍රයාත්මක කළයුතු බව ලංකා ගුරු සංගමය නිරන්තරයෙන් අධ්‍යාපන බලධාරීන්ට අවධාරණය කර සිටියද ඔවුන් නෑසූ කන්ව සිටීම බරපතල ගැටලූවකි. අධ්‍යාපනය සඳහා නූතන තාක්ෂණය භාවිත කිරීම අප කිසි විටෙකත් ප‍්‍රතික්ෂේප නොකරන අතර, අප විසින් හැමවිටම අවධාරණය කරනුයේ නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය සුරකිමින් සැමට සම අධ්‍යාපන අවස්ථා ලබාදීමේ අවශ්‍යතාවයයි. නූතන තාක්ෂණය, නව මෙවලම් ගුණාත්මක අධ්‍යාපනයක් වෙනුවෙන් යොදා ගත යුතු අතර, ඒවා වරප‍්‍රසාදිත පිරිසකට සීමා නොවී සියලූ පාසල් දරුවන්ට එකසේ භාවිත කළ හැකි ක‍්‍රමවේද අධ්‍යාපන පද්ධතිය තුළ ස්ථාපිත කළ යුතුය. එසේ නොමැතිව මාර්ගගත අධ්‍යාපනය එකම විකල්පය කර ගැනීමෙන් ඉහත තත්වය නිර්මාණය වී ඇත.
ලංකා ගුරු සංගමය
